O Cuco no Souto
«CANTA o cuco cala e canta dos castiñeiros do val. Pasa o tempo e non di nada e volta o cuco a cantar.» UXÍO NOVONEYRA, «Os Eidos» O Courel non remata nunca…
A Pena de Corvos
Unha antiga fiestra convértese no mellor marco para un lugar de lenda: A Pena de Corvos, no Carballal. O Courel non remata nunca…
O Castro Da Torre Ou de Sobredo
Testemuña do noso pasado, o Castro da Torre álzase impoñente sobre o río Lor, dominando o seu val dende os Montes do Cebreiro ó Norte, ata moito máis alá do outeiro no que se recorta a silueta de Vilamor, cara ó Sur. Vinculado á minería do ouro que Roma explotou nestas terras, conserva a base […]
El Rey Acebo
El Ilex aquifolium (acebo, acivro, acevo, xardón…) es un árbol que llega a los 10 m de altura. Tiene las hojas verdes, perennes y los frutos en forma de drupas rojas. Posee propiedades medicinales y su madera es apreciada, pero no debemos manipularlos pues es una especie protegida. Acebo en O Alto do Couto Una antigua […]
Madroños en O Courel
El Arbutus unedo, llamado madroño en castellano y érbedo en gallego, crece en O Courel en las zonas con matices mediterráneos. Se encuentran muchos ejemplares, por ejemplo, en el valle del río Lor, desde Vilamor hasta su confluencia con el Sil. Sus flores, que cuelgan en forman de racimo, son bellas y aromáticas. Con sus frutos, […]
Señores E Vasalos
O castelo de O Carbedo vixía O Courel dende o medievo, convivindo coa humildade das súas xentes. Señores e vasalos condenados a entenderse… Castelo de O Carbedo e cabana agrícola O Courel non remata nunca…
Año 1917
Año 1917… Caliza, esquisto, pizarra, hierro, madera, porcelana y un cable. Sería bonito que, además, alguien se asomase de nuevo a esta ventana. ¡Démosle vida a O Courel! O Courel non remata nunca…
Lor Das Frías Augas
«Baixa a modo o Lor as terras do Caurel, saltando as presas pra soñar no relanzo. Laxes afiadas coma coitelos, roseiras silvestres enfoscadas no mato, pradiños con ringleiras de choplos onde pacen as vacas, casoupas pra gardar a palla e pra se recoller na chubascada…E, sobor de todo, o misterio da montaña.» EDUARDO MOREIRAS, «Primaveira […]
Vai Frío…
«XEA. Fai un frío que queima. Pouco a pouco érguese a terra en trempos. O tourón os trousos os carambelos! Cruza un lobo… Roxe a folla nos carreiros aló no fondo dos cousos. « UXÍO NOVONEYRA, «Os Eidos» O Courel non remata nunca…
Felicidade!
Eira de Pedra deséxavos…